'Important principles may, and must be inflexible'.
- আব্ৰাহম লিংকন
(১)
- আব্ৰাহম লিংকন
(১)
(২)
(৩)
শেহতীয়াকৈ দিল্লীৰ এখন ন্যায়ালয়ে কেন্দ্ৰীয় শিক্ষা মন্ত্ৰী গৰাকীয়ে নিজৰ শিক্ষাগত অৰ্হতাৰ বিষয়ে বেলেগ বেলেগ নিৰ্বাচনৰ সময়ত জমা দিয়া শপতনামাত উল্লেখ কৰা দুটা ভিন্ন অৰ্হতা (?)ক লৈও এতিয়া গোচৰ গ্ৰহণ কৰিছে। এখনত কলা শাখাত আৰু এখনত বাণিজ্য শাখাত পঢ়া বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। স্নাতক প্ৰথম বৰ্ষ পাছটোও শৈক্ষিক অৰ্হতা হয়নে, বা কোনো শৈক্ষিক পাঠ্যক্ৰমত আধা পঢ়া বা নামভৰ্তি কৰাটোও, সেয়াও এক প্ৰশ্ন। আপাতত, দ্বাদশৰ শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ প্ৰমাণপত্ৰৰ ভিত্তিত তেখেতে চাগৈ উচ্চতৰ মাধ্যমিক উত্তীৰ্ণ বুলি লিখাটোহে শুদ্ধ হব। ন্যায়ালয়ে শপতনামাত ভুল তথ্য দিয়াৰ বিষয়টোত বিচাৰ বিবেচনা কৰিব আৰু এই গোচৰে আন আন ৰাজনীতিবিদৰো শপতনামাত ভুল তথ্য দাখিলৰ স্বভাৱজাত(?) ভুলৰ বিষয়ত নতুন নতুন কেচ উন্মোচিত কৰিব বুলিও বিশ্লেষক সকলে আশা প্ৰকাশ কৰিছে।
(৪)
ইয়াৰ দ্বাৰা পুৰণি সকলক আঁতৰাই আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰে শিক্ষিত, মেধা সম্পন্ন সকলৰ বাবে বাট মোকোলাব লাগিব। অৱশ্যে একেদৰে বিধান সভা, জিলা পৰিষদ, গাওঁ পঞ্চায়ত আদি বিভিন্ন পৰ্যায়তো জনপ্ৰতিনিধি সকলৰ বাবে ভিন্ন স্তৰৰ শিক্ষাগত অৰ্হতাৰ সীমাৰেখা নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগে। কম শৈক্ষিক অৰ্হতাৰ লোকে তলৰ খাপৰ চাকৰিৰ বাবে উপযুক্ত বুলি বিবেচিত হোৱাৰ দৰেই ৰাজনীতিৰ ভিন্ন স্তৰতো ইয়াৰ প্ৰয়োগ বাঞ্চনীয়। বিজ্ঞান, প্ৰযুক্তিৰ এই দ্ৰুতগামী যুগত দেশক সৱল ভাৱে আগুৱাই নিয়াৰ বাবে এনে নীতিৰ প্ৰয়োজন আছে। ইয়াত ব্যক্তি বিশেষৰ স্বাৰ্থত আঘাতৰ কথাটোক অৱশ্যেই আমি বলি দিব পাৰিব লাগিব।
(৫)
বৰ্তমান বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপাচাৰ্য, অধ্যাপক সকলৰ অৱসৰৰ বয়স ৬৫বছৰলৈ বৃদ্ধি কৰাৰ কথা জানিব পৰা গৈছে। চৰকাৰেও নিজা প্ৰয়োজনত বা নিজৰ মনোমত মানুহক বছৰি বছৰি কাৰ্যকাল বৃদ্ধি কৰি থকাটোও অতি দৃষ্টিকটু কথা। এই যুগত মানুহৰ গড় আয়ুস বৃদ্ধিৰ তথ্যলৈ লক্ষ্য কৰি চৰকাৰেও এই বিষয়টোত এক সমূহ স্তৰতে প্ৰভাৱিত হোৱাকৈ এক যথোপযুক্ত সিদ্ধান্ত পৰ্যালোচনা কৰি লোৱাৰ সময় আহিল। পছন্দৰ আমোলাৰ এক্সটেনশ্যন শেষ কৰিব নোৱাৰা দলৰ চৰকাৰে নিজৰ দলৰ শাসন থকা হাৰিয়ানা ৰাজ্যত অৱসৰৰ বয়স ৫৮লৈ কমোৱাৰ পদক্ষেপ লোৱাৰ কথায়ো মাজতে বিতৰ্কৰ সৃষ্টি কৰিছিল। পাছত প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে সংসদত বিষয়টোত স্পষ্টীকৰণ দিয়ে যদিও কিন্তু নিজৰ ৰাস্তা চাফ কৰিবৰ বাবে ৭৫বছৰৰ উৰ্ধৰ মন্ত্ৰী নাথাকিব বুলি অলিখিত নিয়ম কৰা গৰাকীয়ে, সামূহিক ভাৱে দেশৰ মানুহৰ বৰ্ধিত গড় আয়ুসৰ ভিত্তিত এক সামুহিক পৰ্যালোচনাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি আজিও ৰাইজক দিব নোৱাৰিলে। সেয়াও আন এক লক্ষণীয় কথা।
(৬)
ওপৰত আলোচিত আটাইকেইটা বিষয়তে নিৰ্বাচিত বা বিশেষ ব্যক্তিৰ স্বাৰ্থক সুৰক্ষিত কৰিবৰ বাবে নীতিৰ ক্ষেত্ৰত হোঁহোকা-পিছলা স্থিতি গ্ৰহণ কৰাৰ উদাহৰণ দেখিবলৈ পোৱা গৈছে। ইয়ে অসমীয়া ফঁকৰা-যোজনা “খেনোক দেখি ৰান্ধে বাঢ়ে, খেনোক দেখি দুৱাৰ মাৰে”কেই প্ৰতীয়মান কৰিছে। প্ৰকৃততে, শাসনত থকা সকল বা নীতি-নিৰ্ধাৰণ কৰা সকলে দল বা ব্যক্তি স্বাৰ্থৰ উৰ্ধত গৈয়ো নীতি আৰু নিয়মবোৰ কঠোৰ হাতেৰে বলবত কৰিবই লাগিব। নীতি ৰক্ষাৰ স্বাৰ্থত ব্যক্তি বিশেষৰ স্বাৰ্থ জলাঞ্জলি দিব নোৱাৰিলে কোনো পধ্যেই উচিত ৰাজধৰ্মৰ পালন হব নোৱাৰে। নীতিহীন ৰাজনীতি এক সামাজিক পাপ বুলি কৈ যোৱা জাতিৰ পিতা মহাত্মা গান্ধীৰ কথাষাৰো আজি আমি হৃদয়ংগম কৰিবৰ হ'ল, সেই কথাও নিশ্চিত।
No comments:
Post a Comment